Po ( rn )
lice ผมเป็นตำรวจนะครับ
#JAETEN #สารวัตรเตนล์
CUT EP.5
“เดี๋ยวกูสั่งเริ่ม ก็คือมึงนัวกันเลยนะ โอเคนะ โอเคนะครับเทนนี่”
สิ้นเสียงแจฮยอนสั่ง
สองร่างก็กอดก่ายกันทันที โดยองผลักเทนนี่ให้นอนราบลงเตียงแล้วขึ้นคร่อม
ร่างสูงเริ่มเล้าโลมกายเปล่าของเทนนี่ด้วยลิ้น เขาไล้เลียตั้งแต่ข้อเท้า
ใช้ลิ้นลากยาวไปจนถึงต้นขาด้านใน ขบงับที่ขาอ่อนจนเป็นรอยเขี้ยวฝังลึก
จากนั้นก็ก้มลงเลียแกนกายของเทนนี่
“อ๋า... คุณคิม”
เสียงของเทนนี่ร้องครวญครางรัญจวนใจ
เปรียบเสมือนเสียงสวรรค์บ่งบอกให้รู้ว่าคนใต้ร่างนั้นรู้สึกดีไม่น้อย
โดยองดูดอมแกนกายของเทนนี่เข้าไปเต็มปาก ดูดเข้าออกจนเกิดเสียงดังน่าอายออกมา
“ดี... ดีมาก”
แจฮยอนที่นั่งดูจอมอนิเตอร์
ก็ส่งเสียงเชียร์โดยองเบาๆ สายตาของเขาไม่ละออกจากหน้าจอเลย จดจ่อ
และจดจ้องมองการร่วมรักครั้งนี้แบบไม่ให้คลาดสายตา นี่แหล่ะน้าผู้กำกับ
“ซี้ดดดดด ผมไม่ไหวแล้วคุณ ขอเข้าเลยได้มั้ย”
โดยองพูดกับเทนนี่ที่นอนอยู่บนเตียง
พร้อมเขยิบกายขึ้นมาเบียดเสียดกัน โดยองก้มลงไปดูดยอดอกของเทนนี่
ลากลิ้นยาวๆวนรอบฐานแล้วดึงดูดหัวนมตั้งนั้นแรงๆจนมันเด้งติดปากออกมา
“อึก....”
เตนล์ลอบกลืนน้ำลายเงียบๆ ชัดเลย ! ชัดเจน ! หนังสดชัดๆ ! เหมือนตอนนี้เตนล์นั่งดูหนังโป๊อยู่
แต่เป็นหนังโป๊ที่มาทั้งภาพและเสียงแบบ HD Plus +++++
ร่างเล็กเริ่มเอามือมาลูบขาตัวเองเบาๆ เพื่อแก้อาการปวดช่วงล่าง
คนพวกนี้ทนดูกันได้ยังไงนะ ทนดูแบบที่ไม่ให้ตัวเองเกิดอารมณ์ทางเพศกันได้ยังไง
ใช่
ยอมรับตรงนี้เลยว่า เขาน่ะเริ่มมีอาการแล้ว
เมื่อเห็นซีนแบบนี้แล้วเตนล์ถึงกับเบือนหน้าหนี
ไม่ใช่ว่าไร้เดียงสาเกินไป จนมันรับไม่ได้นะ แต่ยิ่งมองอาการของลูกน้อยยิ่งตื่นตัว
เขารู้สึกได้เองเลยว่า ท่อนข้างล่างของเขาตอนนี้นั้นมันปวดหนึบ
และต้องการที่จะปลดปล่อย
“คัท !!”
สิ้นเสียงของแจฮยอน ร่างสองร่างที่กอดเกี่ยวกันอยู่บนเตียงก็ผละออกจากกัน
เทนนี่ดูเขินอายที่อยู่ๆบทรักก็ต้องชะงักลงกลางคัน
ส่วนโดยองก็หันมาหาแจฮยอนเชิงไม่เข้าใจว่าให้หยุดทำไม
ก็มันกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มแล้วแท้ๆ
“มีอะไรวะ กูกำลังขึ้นเลย”
“น้องเทนนี่ครับ เวลานอนให้ไอ้โดยองเอา
น้องช่วยหันหน้ามาทางกล้องด้วยนะครับ ส่งสายตายั่วๆ มาทางนี้นะ”
ตากล้องหนุ่มเลือกที่จะไม่สนใจคำถามไร้สาระของเพื่อนตนเอง
แล้วหันมาใส่ใจสอนน้องนายเอกหน้าใหม่แทน ใช่แล้วล่ะ ... นี่มันหนังโป๊นี่นา
มันก็ต้องใช้สายตายั่วยวนบ้าง ต้องแสดงท่าทางออกมาให้คนดูมีอารมณ์ร่วมตาม
“เตนล์ปวดหัวน่ะครับ ขอพักแปปนึงนะ”
อารมณ์ร่วมที่ว่านี่
มันคือสิ่งที่เตนล์เป็นตอนนี้ไง !! ชิบหายแล้ววววววว
ร่างเล็กเอ่ยเสร็จปุ๊บ ก็เดินออกห้องไปปั๊บ
ไม่สนใจใคร อะไรใดใดทั้งนั้น !! รู้แค่ว่า ถ้าตอนนี้ เวลานี้
ถ้าเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ นั่งต่อหน้าคนร่วมรักกัน
เขาต้องเผลอตัวทำอะไรหน้าอายขึ้นมาแน่ๆ
ไม่รู้ว่าจะต้องโทษใครดี โทษพี่โดยอง กับเทนนี่
ที่แสดงบทละครจนดีเกินไป โทษพี่แจฮยอนที่เทรนนักแสดงได้ดี
หรือโทษตัวเองที่เป็นคนลามกวะ ?! เนี่ยยยยยยยยยยยย
ติดเชื้อมาจากอีตาพี่แจฮยอนแน่ๆเลยยยย ฮื่อออ T^T
ร่างเล็กเดินอาดๆจากชั้น 3 ขึ้นมายังชั้น 4 อย่างรวดเร็ว แตะบัตรสแกนเสร็จสรรพ
ก็รีบวิ่งเข้าห้องทันที เตนล์กระวนกระวาย เดินวนไปมาในห้อง
มือถูกันไปมาด้วยความเครียด ยิ่งเครียดเหงื่อก็ยิ่งออก ถ้าจะว่าไป
ตั้งแต่เขาไปเมากับวินวินคราวนั้น เขาก็ยังไม่ได้ช่วยตัวเองเลย มันก็ผ่านมาแล้ว 2
เดือนเต็ม ที่เขาไม่ได้ปลดปล่อย แต่ความเครียดก็เพิ่มทวีคูณเข้าไปอีก
เพราะตอนนี้เขาไม่ได้อยู่บ้านตัวเอง มันจึงกังวลมากขึ้น มันไม่ใช่เซฟโซน
ถ้าหากเผลอทำอะไรเสียงดังออกไป มันต้องแย่มากแน่ๆ
“เอาวะ !!”
เขาถอนหายใจเสียงดัง
และตัดสินใจนั่งลงพื้นพรมนุ่ม แล้วเอาหลังพิงเตียงใหญ่ ปลดกางเกงที่สวมใส่
ร่นมันเอาไปกองที่หัวเข่า ขาเล็กยันตั้งฉากกับพื้นพร้อมอ้าออกกว้าง
เตรียมพร้อมสำหรับการบำบัดตัวเอง
ติ้ดดด
!!
“เตนล์...”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เห้ยยยย !!! พี่เข้ามาได้ไงเนี่ย !! ออกไป !!”
แต่ก่อนจะสำเร็จรักนั้น แจฮยอนก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาเสียก่อน
!!
ทำเอาร่างเล็กตกใจ ทำอะไรไม่ถูก
เตนล์หยิบหมอนที่อยู่ใกล้มือเอามาเขวี้ยงใส่หน้าแจฮยอนเต็มๆ
“บอกให้ออกไปไง !!”
เตนล์ลุกขึ้นยืนแล้วสวมใส่กางเกงดีดีให้เรียบร้อย
ไอ้บ้าเอ้ยยย !! เมื่อกี้พี่ไม่ได้เห็นอะไรใช่มั้ย บอกที
ว่าไม่ทันได้เห็นเขานั่งอ้าขา แหกขา เตรียมเล่นหนังรักที่ตัวเองรับบทเล่นเอง
“ถ้าพี่ไม่ออกจะทำไม...”
แจฮยอนเดินยิ้มล้อเตนล์แล้วหันไปล็อคประตูห้อง
ร่างสูงก้าวขายาวๆ เดินเข้ามาใกล้อีกฝ่าย
เตนล์ที่ยืนอยู่อีกฝั่งพยายามถอยหนีแจฮยอนที่รุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ ร่างเล็กตัวสั่นเหมือนนกน้อยต้องการความอบอุ่น
“เมื่อกี้ทำอะไร ??”
“ปะ ...เปล่า”
“พี่เห็นว่านายปวดหัว เป็นอะไรมากมั้ย ไม่สบายหรอ”
“ไม่... ไม่ครับ เออ...เตนล์ สบายดี”
“แต่พี่ว่าเตนล์ไม่สบายหรอกมั้ง หมายถึงน้องชายเตนล์น่ะ”
สิ้นเสียงของแจฮยอน
เตนล์ก็ยืนอ้าปากค้างทันที ที่พูดมาเมื่อกี้คือแจฮยอนเห็นแล้วสินะ ไอ้บ้า พูดอะไร
ไม่อายบ้างรึไง ร่างเล็กพลิกตัวกลับหลังหันใส่แจฮยอน หลบซ่อนความเขินอายนี้ไว้
เวลาแบบนี้จะแก้ตัวอะไร ก็ดูยากไปหมด ยิ่งพูดต่อหน้ากันแล้วมันยิ่งอาย
สู้หันหลังให้ไปเลยจะดีกว่า เขาจะได้คิดหาวิธีเบี่ยงเบนแจฮยอนให้สนใจเรื่องอื่นแทน
“มะ... ไม่ เตนล์สบายดี”
“งั้นหรอ”
“อือ...”
“เตนล์คิดว่าที่พี่เห็นเตนล์ ถอดกางเกง นั่งแหกขา มันคือไม่มีอะไรงั้นหรอ”
“ก็บอกไม่มี ก็ไม่มีไงเล่า !!”
เตนล์อดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียงใส่แจฮยอน
อย่ามาต้อน อย่ามาตื้อ ได้มั้ย ถ้าเห็นละก็เงียบไว้ ให้เรื่องมันจบๆไปเห๊อะะะะ
แล้วก็ช่วยรีบออกจากห้องไปด้วย !
แล้วไอ่อาการปวดหนึบที่ช่วงล่างนี่ก็นะ
มันจะไม่หายไปเลยใช่มั้ย สถานการณ์แบบนี้ ยังจะตื่น ยังจะตั้งอีก
ยับยั้งชั่งใจบ้างสิห้ะ !!?? ลงได้แล้วลูกเอ๊ยยยย !! พ่ออายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
“ยังอยากอยู่มั้ย.....”
“………………..”
เอาอีกแล้ว ! วิชามารหายตัวอีกแล้วนะไอ้ตากล้อง ! เผลอคิดกับตัวเองไม่นาน
แจฮยอนก็แว๊บมาอยู่ ใกล้ๆเขาซะแล้ว
แถมยังเอามือกอดเอว มาพูดเป่าลมใส่หูอีก ฮื่อออออ อย่ามาทำแบบนี้ T^T
“ให้ช่วยมั้ยหื้ม ??”
ช่วยเช้อบ้าบออะไร ?! แค่นี้ก็อายจนจะแซ่แผ่นดินหนีแล้ว !! และก็ช่วยเอามือออกไปห่างๆด้วย
ยิ่งกอดมันยิ่งคิด คิดไปไกลแล้วด้วย !!
“ชะ ช่วยอะไร...”
“ก็ช่วยให้เตนล์มีความสุขไงครับ”
มือหนาดึงกระชากกางเกงของเตนล์ลง
จนมันกองอยู่ที่ข้อเท้า ลูบเอวคอดเบาๆ
ไปทั่วให้มือหยาบๆนั้นสัมผัสกับเอวเนื้อนุ่มนิ่มของเตนล์ ส่วนร่างเล็กตอนนี้ได้แต่ยืนแข็งท่อ
เตนล์คิดว่าตัวเองนั้น ต้องสลัดความขี้อายนี้ทิ้งไปก่อน
ถ้าหากน้องน้อยของเขายังไม่ได้ปลอดปล่อย เขาก็ไม่มีสมาธิทำอะไรทั้งนั้น
แม้แต่สมาธิที่จะใช้แรงต้านทานมือของแจฮยอน เขายังทำไม่ได้เลย
“อะ... เอามือออกไป”
แจฮยอนไม่ฟังเตนล์เลยสักนิด เขากอดกระชับเอวเล็กให้เข้ามาใกล้ตัว
เอาคางวางเกยไหล่ไว้ กดหอมซอกคอขาวที่เห็นเมื่อไหร่ก็อยากจะทำรอยซะให้เข็ด
ร่างสูงกึ่งอุ้มกึ่งลากพาร่างเล็กให้มานั่งที่เตียง
ยกคนตัวเล็กให้นั่งทับตักเขา เตนล์ก็ทำตามอย่างว่าง่าย เขานั่งตักแจฮยอนนิ่ง
พร้อมสลัดกางเกงขาสั้นออกไปให้พ้น
ต้นขาขาวของเตนล์นั้นแจฮยอนก็เพิ่งจะได้เห็นเป็นครั้งแรก
มันยิ่งทำให้เขาหลงใหลเข้าไปใหญ่ แจฮยอนลูบต้นขาด้านในของเตนล์ไปมาด้วยควาหยาบโลน
ถ้าเขาได้เป็นเจ้าของร่างนี้จริงๆก็คงจะดี จะกอด จะฟัด จะรัดทั้งวัน
จนไม่ต้องออกไปไหนเลย
“ดีมั้ยครับ พี่ทำอย่างนี้ ดีมั้ย”
เตนล์ไม่ตอบแต่กลับพยักหน้าแทน
แจฮยอนกดหอมหัวอีกคนแรงๆให้ชื่นใจ แล้วหันไปโฟกัสการช่วยให้เตนล์สบายตัวแทน
ร่างสูงมองไปยังแท่งรักเล็กๆที่ตอนนี้ตั้งชูชันเพราะความกระสัน
เขายอมรับว่าอยากจะดูดเลียมันเหลือเกิน แต่ก็ทำได้แค่ผ่อนลมหายใจ บอกกับตัวเองไว้ว่าคราวหน้า
เขานั้นจะไม่พลาดอีกแน่นอน
สายตาแพรวพราวของแจฮยอนจ้องมองไปที่แกนกายเล็กอย่างจัง
เขาแลบลิ้นเลียปากด้วยความหื่นกระหายสุดๆ
ร่างเล็กนั้นก็เหมือนสติหลุดลอยออกจากร่างไปแล้ว
ทิ้งไว้แต่เพียงความไร้เดียงสาและความใคร่ของตัวเอง
เตนล์รู้ว่าตัวเองจะต้องทำยังไง รอบนี้คงต้องยอมแจฮยอนไปก่อน
เพราะเขาเองก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ไหนบอกพี่สิ ว่าจะให้พี่ทำอะไร”
แจฮยอนกระซิบข้างหูเตนล์
แล้วแลบลิ้นเลียหลังหูอีกคน อันที่จริง แจฮยอนเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
อาการของเตนล์ที่ดิ้นเลื้อยอยู่บนตักเขาตอนนี้ พูดเลยว่าฉุดไม่อยู่แล้วจริงๆ
ร่างเล็กคงอยากจะปลอดปล่อยน่าดู เห็นว่าน่าสงสารละกัน เขาจะไม่แกล้งแล้วก็ได้
“อือออออ ช่วยที ช่วยทำให้ที”
“เรียกพี่แจฮยอนก่อน”
“พะ พี่แจฮยอน ช่วยน้องเตนล์ทีครับ”
ร่างสูงใช้มือหนากำรูดแกนกายเล็กนั้น
เพียงแค่สัมผัสเบาๆ ร่างกายของเตนล์ก็สั่นระริก เตนล์อ้าขาออกกว้างอย่างลืมตัว
ใบหน้าเล็กก้มลงซบกับอกอุ่นๆของอีกคน
แจฮยอนลูบคลึงแท่งรักของเตนล์อย่างถะนุถนอม
เขาชักรูดขึ้นลงช้าๆ สายตาก็ก้มมองแกนเล็กน่ารักไปด้วย
เขาเม้มปากเพื่ออดกลั้นความใคร่ ความอยากได้ของตัวเองเช่นกัน
ใช่ว่ามาทำอะไรให้แบบนี้ตัวเขาจะไม่คิดอะไรนะ คิดน่ะคิดดดด !! แต่จะเก็บเอาไว้คิดบัญชีทีหลังละกัน
“อืออออออ...”
เตนล์ส่งเสียงครางอื้ออึงออกมา
ประจวบเหมาะกับที่แท่งรักของเตนล์นั้นเริ่มขึงแข็ง
น้องยกขาขึ้นมาพาดไว้บนตักของแจฮยอนข้างหนึ่ง
เผยให้เห็นอะไรต่อมิอะไรได้ชัดเจนมากขึ้น
ต้นขาขาวๆกับแท่งรักที่ถูกมือของแจฮยอนนั้นปรนเปรออยู่ ช่างเป็นภาพที่แสนจะอีโรติก
ยิ่งเตนล์ทรมานมากเท่าไหร่
แจฮยอนจึงเพิ่มความเร็วในการชักรูด
แท่งรักสีแดงแท่งน้อยนี้บวมเต่งพร้อมรอการปลดปล่อย
เตนล์เด้งสะโพกให้แท่งรักเข้าหามือแจฮยอนเรื่อยๆ
ส่วนร่างสูงตอนนี้ก็ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง เขาชักมือรูดแท่งรักน้อยให้ไว
ให้สมใจเตนล์
“อื้อออออ อ่ะ เร็วๆ เร็วอีกพี่แจฮยอน”
“ซี้ดดดดดด เงียบน่ะเตนล์”
“อื้ออออ !!”
แจฮยอนเฉยคางอีกคนขึ้นมาจูบ
เขาค่อยๆละเมียดบดริมฝีปากเข้าหาน้องอย่างค่อยเป็นค่อยไป จูบแบบเดิมซ้ำๆทุกครั้ง จนเตนล์เคยชิน
ร่างเล็กคงเคยชินกับการจูบของแจฮยอนแล้ว
จึงเผลออ้าปากให้ลิ้นของอีกฝ่ายสอดเข้าไป
ร่างสูงเมื่อได้โอกาสจึงรีบเก็บเกี่ยวความหวานให้ได้มากที่สุด
เขาเกี่ยวลิ้นเล็กมาดูดแรงๆ ส่งผ่านบอกความต้องการของเขาผ่านริมฝีปากไป
“อื้ออออออ”
“จ๊วบ อืมมม”
เผลอจูบนานเกินจนเตนล์ขาดอากาศหายใจจึงผละออก
ไม่วายที่จะจูบปาก ดึงปากเบาๆ เชิงบอกรักกลายๆ ร่างเล็กขยำเสื้ออีกฝ่ายจนยับ
ช่วงล่างก็เร่งสะโพกเข้าหามือแจฮยอนอย่างรวดเร็ว
“พี่แจฮยอน อ้ะ ! ระ รูดแรงๆ”
“ถ้าแรงกว่านี้เตนล์จะเจ็บนะครับ”
“ไม่เอาเบา เอาแรงๆ !!”
แจฮยอนหันกลับไปดูดปากเตนล์อีกครั้ง
อย่ามาพูดแบบนี้เวลาอยู่บนเตียงกับเขานะ ! ไม่งั้น
เขาไม่สัญญา ไม่สัญญาว่าเขาจะทำเบาๆ ร่างสูงทั้งชัก ทั้งบีบ
ทั้งคลึงแท่งรักให้น้องตามคำบัญชา จนเริ่มมีน้ำสีใสออกมา
ขยับยกตัวเตนล์ให้นั่งตักเขาดีดี แล้วรีบรูดแท่งรักให้ไวขึ้น
“อ้ะ ฮ้ะ อ่ะ อา....”
สิ้นสุดกิจกาม
น้ำหวานสีใสล้นออกมาเต็มมือของแจฮยอน เตนล์กระตุกปล่อยน้ำออกมาสองสามครั้ง
แล้วหยุดขยับสะโพก ร่างเล็กหอบหนักซบลงกับหน้าอกแจฮยอนอีกครั้ง
ขาขาวๆที่ยังอ้าอยู่เล่นเอาแจฮยอนไปไม่เป็น เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
คือภาพตรงหน้ามันโคตรเอ็กซ์เลยไง ไหนจะน้ำใสๆที่ไหลออกมาอีก
ไหนจะเสียงหายใจหอบที่ใกล้ๆคอเขานี่อีก อาเมน อาเมน ลื้ออย่าเพิ่งตายน้าอาแจฮยอน
“หยิบทิชชู่ให้พี่ทีครับ หรือจะให้พี่เช็ดที่เสื้อหื้ม”
เตนล์ลุกขึ้นมาจากอกอุ่นมองหน้าแจฮยอนอย่างงอนๆ
แล้วเดินโล่งโจ้งไม่ใส่กางเกง ไปหยิบทิชชู่จากในห้องน้ำมาส่งให้อีกฝ่าย
ร่างสูงเช็ดมือไป ก็มองหน้าเตนล์ไปด้วย แต่น้องก็เอาแต่ก้มมุดหน้าไม่ยอมมองมาที่เขาสักที
อายหรอ ?? หรืออะไร ??
“นี่... หยิบกางเกงให้หน่อย”
“หื้มมมม ??”
“ก็มันอยู่ที่ขาพี่อ่ะ”
“อยากได้ ก็เดินมาเอาเอง”
“…………………………………”
“แต่พี่ไม่รับรอง ว่าเตนล์จะได้ทำแค่มาหยิบกางเกงรึเปล่านะ หรือว่า...เตนล์อาจจะต้องมาถอดกางเกงให้พี่แทนก็ได้”
“ไอ้พี่บ้า !”
“หรือจะปฏิเสธว่าที่พี่ทำให้เมื่อกี้ เตนล์ไม่ชอบล่ะ?”
ยังไม่จบนะคะ กลับไปต่อที่เด็กดีเลยจ้า ><