NCT FIC
[ OS
] ชู้ PART 2
#ชู้แจเตนล์ #JaeTen
TY คอนโด
“อ้ะ !!”
“พี่เตนล์ค๊าบบบบ !!”
“โดยอง !! พี่บอกแล้วไงว่าอย่าเล่นแบบนี้”
“ทำไมล่ะ มากกว่านี้ก็เคยมาแล้วนะ”
เตนล์เหวใส่โดยองทันทีที่โดยองแอบหอมแก้มเตนล์สำเร็จ
นับวันยิ่งชักจะเหิมเกริม ทั้งๆที่เขาโตกว่าโดยองเป็นสิบๆปี
แต่เตนล์ก็ไม่เคยทันเล่ห์เหลี่ยมของโดยองได้เลยสักครั้ง
โดยองเป็นนักแสดงในสังกัดของเตนล์
เป็นพระเอกหน้าใหม่ ขวัญใจวัยรุ่น และมีชื่อเสียงโด่งดังมากๆในตอนนี้ ด้วยความกระตือรือร้นและความขยัน
ทำให้โดยองประสบความสำเร็จขึ้นแท่นเป็นพระเอกแนวหน้าที่มีค่าตัวแพงถึงเลข 6 หลัก ในขณะที่ตัวเองอายุแค่ 16 ปี
“แล้วนี่... เพิ่งบ่ายสองโมงเองนะ ออกมาจากโรงเรียนได้ยังไง”
“ก็ผมเป็นดารา ใครจะกล้าขวางผมอ่ะ แค่หลอกว่ามีงานนิดๆหน่อยๆ
ก็ออกมาได้แล่ว”
“โดยอง !! นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะ !!”
“ก็ผมคิดถึงพี่อ่า~~~~~”
“พี่จะโทรหาอาจารย์ฝ่ายปกครอง ว่าให้พาตัวนักเรียนกลับไปเดี๋ยวนี้ !!”
เตนล์ยกมือถือขึ้นมาสไลด์หาเบอร์อาจารย์ประจำชั้นโดยองทันที
หลายครั้งแล้วที่หมอนี่ชอบโดดเรียนออกมาทั้งๆที่ไม่มีธุระอะไร อ้างว่าเหนื่อย
ขี้เกียจเรียน ไม่สบาย อ้างโน้นอ้างนี่ไปเรื่อย จนเตนล์เองชักจะเอือม
เขาสัญญากับพ่อแม่โดยองไว้ก่อนที่จะเข้าวงการแล้วว่าเขาจะไม่ทำให้น้องเสียการเรียนเด็ดขาด
และจะแบ่งเวลาเรียนให้น้องอย่างเต็มที่ วิชาไหนที่อ่อนก็จะจ้างครูพิเศษมาสอน
แต่ดูท่าทางโดยองคงขี้เกียจเรียนซะมากกว่า ก็เลยมาเข้าวงการ
เตนล์ค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องเรียนกับพวกนักแสดง
เพราะเขาถือว่านักแสดงก็คือตัวอย่างให้กับวัยรุ่น ถ้าประพฤติตัวดี
ไม่ใช่แค่ตัวเองที่จะดี แต่มันหมายถึงหน้าตาของบริษัทก็จะดีไปด้วย
ถึงแม้ว่ามันจะเหมือนการสร้างภาพก็เถอะ มันดีทั้งสองฝ่ายจริงๆ แล้วอีกอย่าง
อาชีพแบบนี้ใช่ว่าจะทำมาหากินได้ตลอด ถ้าแก่ตัวไป ไม่มีใครจ้าง ไม่มีคนสนใจ
เด็กๆเหล่านี้ก็จะได้นำเอาวิชาความรู้ที่เรียนมาไปประกอบอาชีพด้วย
อย่างน้อยๆก็มีใบปริญญาติดตัว
“เอาดิ่ !! ถ้าโทร ผมจะเอาพี่ยันเช้าเลย
พรุ่งนี้อ่ะมีถ่ายโฆษณาใช่มั้ย ผมไม่ไป ก็ได้นะ”
“คิมโดยอง !!”
“หรือว่าอยากแล้วครับ คุณเจ้านาย...”
โดยองโน้มตัวลงไปกอดเตนล์
แล้วเอาคางเกยไหล่ไว้ กดหอมแก้มนุ่มเบาๆ เพื่อเบี่ยงเบนอีกคนและหยุดการกระทำนั้นซะ
“โดยอง... รู้ใช่มั้ย ว่าโดดเรียนมันไม่ดี...”
“รู้ค๊าบบบบ...”
เอ่ยรับคำถามอย่างสุภาพเบาๆที่ข้างหูเตนล์
เม้มขบหูอีกคนด้วยความหลงใหล สูดดมความหอมที่ซอกคอขาวเพลินจนอีกคนเขยิบหนี
“อื้อออออ... โดยองพอ มาท่องบทกันก่อน”
“โถ่วพี่ !! อย่าเพิ่งพูดเรื่องงานได้ม่ะ
ผมมาหาพี่เพราะผมอยากผ่อนคลายน้า”
“ก็พี่ไม่ใช่ที่ผ่อนคลายของนายสักหน่อย แต่เป็นเจ้านาย !”
“เจ้านายที่ไหนได้กับลูกน้องแล้วอ่ะ แถมเจ้านายคนนี้ก็เด็ดซะด้วย
เด็ดจนลูกน้องหวงแล้วอ่ะ”
“โดยอง !! เอาโทรศัพท์พี่มานะ”
เตนล์รีบวิ่งไปคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูที่อยู่ในมือของโดยอง
เด็กนี่ถือวิสาสะเล่นมือถือเขาอีกแล้ว แรกๆที่เอามาอยู่ด้วยก็ให้เล่นอยู่หรอก
เล่นเกม เล่นอะไรไป แต่นี่โตจนหาเงินได้เป็นแสนๆแล้ว
ข้ออ้างที่บอกว่าเล่นเกมนั้นคงไม่เนียนเท่าไหร่
“ไหนดูซิ คุยกับใครบ้าง ??”
“เอามานะ โดยองเอามา”
“มีพิรุธอ่ะ พี่คุยกับใคร ???!”
โดยองมองอีกคนตาขวาง
แต่ถ้าเตนล์ลองสังเกตแววตาของโดยองดีดี จะรู้ว่ามีความน้อยใจแฝงอยู่ ตอนแรกที่ได้เข้ามาอยู่ที่นี่
เขากลัวจนทำอะไรไม่ได้ แล้วก็ได้เตนล์เป็นติวเตอร์ในการแสดงให้ ติวบทพระเอก บทร้าย
และบทบนเตียง จนเชี่ยวชาญและเก่งอย่างทุกวันนี้
เตนล์คือบุคคลที่สำคัญในชีวิตเขา คือคนที่เขารักและขาดไม่ได้
เขารักเตนล์จนอยากจะเก็บเตนล์ไว้คนเดียว เวลามีเด็กหน้าใหม่เข้ามา
โดยองจะชอบขัดขวางไม่ให้เตนล์ไปติวกับคนอื่นๆ อ้างต่างๆนานาจนเตนล์ใจอ่อน และทุกครั้งที่แอบเช็คมือถือเตนล์
เขาเองจะมีอาการหึงหวงตลอด ไม่ชอบเวลาที่อีกคนพูดเพราะๆกับใคร
ไม่ชอบเห็นเวลาคุยกับคนอื่นเลยจริงๆ
ส่วนเตนล์เองก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าโดยองคิดยังไงกับตน
แต่เตนล์มองว่ามันเป็นความลุ่มหลงซะมากกว่า เนื่องจากโดยองยังเด็ก
ไม่รู้ว่าอันไหนรักจริง หรือรักปลอม แค่อาการหึงหวงชอบแอบเช็คมือถือคนอื่น
แค่นี้ก็ดูเป็นเด็กๆแล้ว
“ก็คุยเรื่องงานมั้ยอ่ะ เอาคืนมานะ”
“คุยเรื่องงานต้องบอกวาคิดถึงด้วยอ่อ ??”
“โดยองเอามานี่ !”
“ไม่ !! พี่ต้องบอกว่าคิดถึงกับผมแค่คนเดียวดิ !”
“โอเคๆๆ คิดถึงโดยองมากเลย”
“พี่ประชดอ่ะ”
เตนล์คว้ามือโดยองให้มานั่งตักเขา
แล้วกดหอมแก้มน้องซ้ำๆจนอีกคนหายหน้างอ
“นี่ง้อผมหรอ ??”
“ก็มีกันอยู่สองคนให้พี่ง้อใคร ??”
“อย่าน่ารักให้มากนะครับหื้ม... ?? พี่ก็รู้ว่าผมอ่ะอยากมาก และนานกว่าจะเสร็จ”
โดยองเชยคางอีกคนขึ้นมาสบตา
แล้วบดปากจูบเตนล์ ปลดปล่อยความหึงหวงที่เขามีให้เตนล์ผ่านการสัมผัสกัน
เตนล์เลื้อยมือสอดเข้าเสื้อโดยองแล้วลูบไล้แผ่นหลังอย่างแผ่วเบา ขยับขาให้เข้าที่
ให้โดยองคร่อมตัวเองได้อย่างสะดวก
โดยองที่อยากมานานก็เร่งปลดเข็มขัดนักเรียนออกด้วยความรวดเร็ว
ร่นกางเกงลงไปไว้ที่เข่า พร้อมกอดกระชับร่างเล็กๆอีกคนไม่ให้ไปไหน
เตนล์เองก็เหมือนร่างกายอ่อนยวบยาบ
ยอมให้จูบนัวเนียจนเสื้อเชิ้ตสีขาวร่นออกมาจนเห็นไหล่ โดยองจูบขบทำรอยอย่างเต็มที่
เพราะเขารู้ว่าเตนล์ไม่ชอบให้ทิ้งรอยไว้ที่ลำคอ มันมีผลต่อการงาน
ดูดซับขบเบาๆตรงหน้าอกสวยจนเป็นรอยช้ำ
กระตุกยิ้มเบาๆเมื่อเตนล์ร้องครางออกมาอย่างสุขสม
เขาอดมานานและพร้อมแล้วที่จะเขาไปในตัวเตนล์
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
“จิ้ !!”
“อื้มมม... โดยอง... ขอพี่รับโทรศัพท์ก่อน”
“ไม่เอา ไม่ให้รับ เล่นกับผมก่อน”
“แต่มันอาจมีงานด่วนนะ”
“งานกับผม อันไหนสำคัญกว่า ??”
“งานสิ เอาเงินมาเลี้ยงนายไง”
“เห้อออออ !! ผมต้องช่วยตัวเองก็แล้วซินะ”
“รอแปปนึงน้า จุ๊บ !!”
เตนล์จุ๊บปากโดยอง
ก่อนอีกคนจะยอมลุกและถอยออกไปเข้าห้องน้ำ
ร่างเล็กส่ายหัวให้กับความเด็กของนักแสดงที่นับวันยิ่งเอาแต่ใจตัวเอง
ก็ใช่ว่าโดยองจะค้างแค่คนเดียวมั้ย เขาก็ค้างเหมือนกันนะ !!
“ว่าไงครับพี่จีจี้ ??”
“เตนล์ !!!!!!! เกิดเรื่องแล้ว !!!!!!!!!”
“มีอะไรครับ เกิดไรขึ้น ??!!!”
“ที่กองประกวดอ่ะ มีเด็กตีกัน”
“ห้ะ ??!!!!”
“ก็ข่มกันว่าหล่อแล้วตีกันนั่นแหล่ะ อ๊ายยย !! เนี่ยลามปามใหญ่แล้ว
เตนล์รีบเข้ามาเคลียร์หน่อย ก่อนบริษัทแม่จะเอาเรื่องเรานะ”
“ได้ครับๆๆๆๆ เดี๋ยวเตนล์รีบเข้าไป”
เป็นอย่างนี้ประจำ เป็นอย่างนี้ทุกปี
เขาเบื่อที่จะต้องมานั่งเคลียร์กับปัญหาเหล่านี้เต็มทน
จนไม่อยากจะจัดประกวดอะไรแล้ว อันที่จริงแค่พวกเขาเป็นแมวมองหาเด็กเข้าสังกัด
ก็มีเด็กวิ่งตามต้อยๆแล้ว ไม่จำเป็นเลยที่ต้องมาจัดประกวดอะไรแบบนี้ให้ปวดหัว
เพียงแค่บริษัทแม่เห็นว่ากระแสดีทุกปีเลยอยากให้จัดเรียกเงินเข้าบริษัท
เตนล์เบื่อจนถึงขั้นคิดว่าอยากลาออกไปเปิดร้านขายไอติมแบบแทยงมันละ
“โดยอง !! พี่ต้องรีบเข้าบริษัท
ถ้าจะไปล็อคห้องด้วยน้า”
เตนล์ตะโกนบอกโดยองที่ยังคงส่งเสียงซี้ดซ๊าดอยู่ในห้องน้ำ
และโดยองเองก็ตะโกนกลับมาเช่นกัน
“ไม่พี่ !! ผมจะนอนนี่ ผมจะเอาพี่ให้ได้อ่ะ !!!! รีบกลับมาให้เอาเลยนะ !!!!”
“เด็กบ้านี่ !!”
เตนล์แอบยิ้มแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
โดยองมานอนกับเขาบ่อยจนมีเสื้อผ้าอยู่ที่ห้องเขามากมาย ทั้งชุดนักเรียน
ทั้งชุดถ่ายละคร สัญญาเลยว่าถ้าเคลียร์เสร็จไว จะรีบกลับมานะโดยอง
ABC
Studio
เมื่อเตนล์มาถึงที่สตูดิโอ
ก็พบกับเหล่าวัยรุ่นชาย กำลังตะลุมบอลกันอย่างชุลมุน เขารีบให้ รปภ. เข้าไปห้ามทัพ
และขู่พวกนั้นว่าจะเอาเรื่องให้ถึงตำรวจแน่นอน เหตุการณ์วุ่นวายจึงสงบลง
ส่วนกลุ่มวัยรุ่นชายที่มีเรื่องกัน เตนล์ก็ได้ตัดสิทธิ์การเข้าแข่งขันไปแล้วเรียบร้อย
จากนั้นเตนล์ก็ได้เข้าพบกับเจ้านายบริษัทแม่ และเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้น
ทางบริษัทเข้าใจเตนล์ เพราะมันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทุกครั้งที่จัดประกวด
แถมยังพูดหยอกว่าดีซะอีก รายการประกวดจะได้ดังๆ
และสามารถใช้เหตุการณ์นี้เพื่อเรียกกระแสจากสังคมได้
“ขอบคุณน้องเตนล์มากเลยนะ ถ้าน้องเตนล์ไม่มา พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงละ”
“ไม่เป็นไรเลยครับ จริงๆเตนล์ต้องขอโทษทุกๆคนมากกว่า ตัวเองเป็นเจ้านายแท้ๆ
กลับไม่มาดูลูกน้องทำงานเลย”
“โอ๊ย !! อย่าคิดมากจ้า
พวกพี่รู้ว่าน้องเตนล์อ่ะงานยุ่ง ไหนจะดูคิวละครให้นักแสดง ไหนจะดูแลน้องโดยอง”
“ฮ้าๆๆ โดยองหน่ะตัวปวดหัวที่สุดเลยล่ะครับ”
เตนล์เลือกที่จะหัวเราะกลบเกลื่อนไป
เหมือนใครๆก็เข้าใจว่าที่โดยองดังได้ เพราะเป็นคนโปรดของเตนล์ เป็นลูกรักของเตนล์
อันที่จริงมันก็มีส่วน แต่โดยองก็เป็นคนเก่งจริงๆ หมอนั่นความจำดี
ท่องบททีเดียวก็จำได้แล้ว
“เอ้อ !! น้องเตนล์ ตะกี้ที่มีเรื่องกันอ่ะ
มีน้องคนนึงเข้าไปห้าม แล้วโดนลูกหลง ไปนั่งทำแผลอยู่ด้านในห้องคลอสตูมอ่ะ
พี่ว่าน้องเตนล์เข้าไปดูหน่อยมั้ย ... ?”
“จริงหรอครับ ?! งั้นเดี๋ยวเตนล์เข้าไปดูก่อนนะครับ”
เตนล์เดินมายังห้องแต่งตัวทางด้านหลังสตูดิโอ
ในนั้นเหมือนมีกล่องปฐมพยาบาลเก็บไว้อยู่เผื่อฉุกเฉิน
และวันนี้ก็ได้ใช้ขึ้นมาจริงๆ เด็กที่โดนต่อยไปจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ
ไม่มีทางหรอกนะ ที่จะมาอ้อนเอาคะแนนสงสารน่ะ อยากเป็นพระเอกเข้าไปห้าม
แต่ก็ต้องยอมรับว่าหน้าจะเสียโฉมเหมือนกัน
“ขอโทษนะครับ ที่เกิดเรื่องขึ้น จะ แจ แจฮยอน...”
เมื่อร่างเล็กพรวดพราดเปิดประตูเข้าไป
กลับพบคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด คนที่พยายามจะลบให้ออกจากใจมากที่สุด
คนรักที่ลืมไม่ลง... แจฮยอน
“เดี๋ยวพี่ !! อย่าเพิ่งไป !!”
หมับบบ
!!
แจฮยอนดึงเตนล์เข้ากอดแน่นแล้วซบหน้าลงกับแผ่นหลังบาง
“ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลย”
เสียงอู้อี้ที่ดังมาจากข้างหลังทำให้เตนล์น้ำตาคลอ
เขาไม่ดิ้น สะบัด หรือปฏิเสธอ้อมกอดของแจฮยอนสักนิด เพราะรู้ว่าทำไป...
ถ้าหลุดจากอ้อมกอดนี้ไป ยังไงแจฮยอนก็ต้องวิ่งตามเขาออกไปด้านนอกอยู่ดี
สู้อยู่นิ่งๆให้อีกคนซึมซับความเจ็บปวดนี้ไว้ดีกว่า
“ปล่อย...”
“ไม่เอา !! ขืนผมปล่อยพี่ไป พี่ก็ต้องหนีผมไปอีก !!”
“แต่พี่หนีเรามาไกลมากแล้วนะแจฮยอน พอเหอะ !!”
“แต่ผมรักพี่ พี่จะให้ผมปล่อยหัวใจผมไปหรอ ?!”
“รักใคร ?? รักคืออะไร รู้หรอ ??! แจฮยอนรู้เรื่องด้วยหรอ
?!!!”
เตนล์หันกลับมาเผชิญหน้ากับแจฮยอนครั้งแรก
... หน้าตายังเหมือนเดิม ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ แต่ทำไมแววตาดูหม่นหมองแบบนี้ล่ะ
“ถ้ารักของแจฮยอนคือพี่ ก็ไปเลิกกับแชยอนซะ รักทีเดียวสองคน
เขาไม่เรียกรักหรอก เขาเรียกโลภ !!”
“แต่ผม...”
“ทำไม่ได้ใช่มั้ย ??! ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา”
“ฟังผมก่อนดิพี่เตนล์ !!”
“ไม่ฟัง !! เหตุผลของคนเจ้าชู้ ยกแม่น้ำทั้งห้ามา
มันก็ฟังไม่ขึ้นหรอก”
“ฟังผมก่อนได้ป้ะวะ !!”
“มักมาก ส่ำส่อน เลว ชะ ... อื้อ....!!”
แจฮยอนกระชากเตนล์ให้กลับเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้งแล้วจูบปิดปากซะ
เขาไม่อยากฟังคำด่าว่าจากปากของเตนล์อีกแล้ว ในเมื่อพูดดีดีไม่ฟัง
ก็สยบด้วยปากซะเลย
“อื้ออออ !!”
เตนล์ใช้กำปั้นน้อยๆทุบแจฮยอนแต่ก็ไม่เป็นผล
อีกคนยังคงจูบอยู่แบบนั้น ทั้งยังดูดปากเตนล์แรงขึ้นเรื่อยๆ
จูบรุนแรงแบบนั้นทำให้เตนล์ที่ยังมีอารมณ์ค้างมาจากโดยองอ่อนลงทันที
ร่างเล็กหยุดขัดขืนและจูบตอบกลับไป ทำเอาแจฮยอนตกใจ แล้วผละปากออก
“อื้ออออ... จูบก่อน...”
“พี่แม่งอะไรของพี่วะ เมื่อกี้ยังยืนด่าผมปาวๆอยู่เลย”
“ก็ตอนนี้อยากแล้ว มาเอาก่อนได้ป้ะล่ะ”
“หึ ! ทำมาว่าคนอื่น พี่นั่นแหล่ะที่มักมาก”
“แจฮยอน !!”
“หรือไม่จริง ??!! เอากับเด็กทั้งสังกัดแล้วมั้ง ผมเองแค่คั่วสองคน
ส่วนพี่อ่ะมีเป็นสิบ”
“ก็แฟร์ๆแล้วไม่ใช่ไง ?! หญิงก็ร้าย ชายก็ชั่ว !!”
“หึ ! งั้นลองเอากับคนชั่วดูอีกทีดีมั้ย...”
แจฮยอนผลักเตนล์ให้นั่งเก้าอี้แล้วเริ่มปลดกางเกงอีกคนออก
กางเกงยีนชั้นดีจากยุโรปร่นลงมาพร้อมกับชั้นในสีขาว กระชากออกให้พ้นจากขาเรียวแล้วโยนทิ้งไป
ร่างเล็กตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนใดใด ทั้งยังอ้าขากว้าง
เผยให้เห็นทุกสัดส่วนข้างใน
เตนล์กระชากคอเสื้อแจฮยอนให้ก้มลงปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของตนอย่างเร่งรีบ
เพราะเริ่มจะทนไม่ไหว แจฮยอนไม่รอช้า เขารู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไง
ทำแบบไหนเตนล์ถึงจะชอบ
ร่างสูงนั่งลงคุกเข่า
แล้วมุดเข้าหว่างขาเตนล์ทันที ริมฝีปากเผยอดูดเลียไปจนสุดโคน
ดูดเข้าออกดั่งไอติมแท่งโปรด
ตวัดลิ้นเลียเก็บเกี่ยวน้ำหวานที่กำลังเริ่มไหลออกมาทีละนิดอย่างหิวโหย
“อ้ะ อ้ะ แบบนั้น เด็กดี..”
“จ๊วบ !! อื้มมมม...”
“อื้ออออ อีกนิด เร็วอีกนิด จะไปแล้ว”
เร่งความเร็วตามคำบอกของอีกฝ่าย
เห็นทีใช้ปากอย่างเดียวคงไม่ทันใจ แจฮยอนใช้มือชักรูดไปด้วย
ทั้งเงยหน้ามองอีกคนที่กำลังจะถึงฝั่งฝันด้วยหัวใจเต้นรัว
ภาพพี่เตนล์ของเขาในยามที่ใกล้จะเสร็จนั้น ยังคงเป็นภาพที่โคตรเซ็กซี่ น่าเอามากๆเหมือนเดิม
ยอมไม่ได้หรอก ที่จะให้ไปทำหน้าแบบนี้กับคนอื่น พี่เตนล์ต้องเป็นของเขาแค่คนเดียว
“อ้ะ !! อา...”
“หึ !!”
หลังจากที่เตนล์เสร็จสุขสมไป
น้ำหวานสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยลงมาตามง่ามขาขาว
แจฮยอนจึงใช้มันเป็นน้ำยาหล่อลื่นเพื่อเบิกทางด้านหลัง ใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางตวัดน้ำหวานแล้วลูบไล้ช่องทางหวานด้านหลังเบาๆ
“จุ๊ๆๆ อย่าเพิ่งตอดนิ้วกันสิที่รัก ยังเล่นกันได้อีกยาวนะครับ”
“อ่า....แล้วแจฮยอนคิดว่าคนอย่างพี่จะพอแล้วหรอ ว้า !! ลืมซะแล้วหรอ”
“หึ !!”
“ถอดกางเกงแล้วขึ้นมานั่งบนตักพี่”
เตนล์ตบตักเบาๆ แล้วเอามือป้ายน้ำตัวเองเล่น
เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกแล้วละเลงน้ำนั่นบนหัวนมตัวเอง
ปากบางก็ครางซี๊ดซ๊าดไม่หยุด
“ซี๊ดดดดดด ... อย่ายั่วหน่าคนดี”
“อ้ะ !! อื้ออออ ไวหน่อยแจฮยอน อ้ะ อ้ะ”
ทันทีที่เสื้อผ้าหลุดทิ้งไป
แจฮยอนก็เดินเปลือยเปล่าไปนั่งตักเตนล์ ทั้งยังเบียดอะไรต่อมิอะไรให้เข้าหากัน
เนื้อแนบเนื้อ กายแนบกาย
“อา... ยังใหญ่เหมือนเดิมเลยนะ คิดถึงจังเลย”
เตนล์ใช้มือลูบลูกรักของแจฮยอนอย่างเบามือ
“ซี้ดดดดด... ผมก็คิดถึงรูฟิตๆของพี่จะแย่เหมือนกัน”
ทั้งคู่เหมือนเป็นแม่เหล็กที่มีแต่จะดึงดูดให้เข้าหากัน
แจฮยอนอุ้มเตนล์ให้นั่งตักเขาแทน พร้อมสอดแกนเข้าช่องทางหวานอย่างช้าๆ
“อา... ยังฟิตเหมือนเดิมจริงๆด้วย”
“ก็แน่อยู่แล้ว เก็บไว้ให้แจฮยอนคนเดียวเลยนะ”
“ผมไม่เชื่อพี่หรอก ซี้ดดดด...”
เมื่อแกนเข้าไปจนสุด
ช่องทางของเตนล์ก็รีบตอดทันที เหมือนมันจะโหยหาแค่สิ่งนี้สิ่งเดียว คนนี้คนเดียว
“อา... อา... ดูดนมพี่หน่อย ไหนนายเคยบอกว่านมพี่หวานที่สุดไง....”
“จ๊วบบบบ !! อื้มมมมม”
แจฮยอนทั้งดูด
ทั้งเค้นหน้าอกสวยของเตนล์อย่างไม่ยั้ง
แต่สายตาเจ้ากรรมก็ดันไปเห็นรอยรักที่โดยองทำทิ้งไว้ก่อนที่เตนล์จะมาเจอแจฮยอน
“โอ๊ยๆๆ แจฮยอน ซี้ดดด !! เจ็บแล้วนะ !!”
“หึ !! ผมจะทำรอยแทนที่มันเอง ใครจะเป็นคนทำผมไม่สน
พี่จะผ่านใครมาผมไม่อยากรู้ แต่จากนี้ไป ผมจะทำให้พี่มองผมแค่คนเดียว”
กระแทกเข้าไปอีกลึกๆแรงๆ เขาพูดจริงๆ
จะเอาให้ลืมคนเก่าๆไปให้หมดเลย
“อ้ะ อ้ะ ระ แรงไป”
“พี่จะได้จำว่ามีผมเป็นผัวแค่คนเดียว”
“ซี้ดดดด พูดอย่างกับนายมีพี่คนเดียว อ้ะ !! ไอ้บ้า
มันเจ็บนะ !!”
ถอนแกนออกแล้วกระแทกแรงๆซ้ำๆ
ปากก็ยังคงดูดเม้มสร้างรอยรักตรงเนินอก และยังลามขึ้นลำคอขาวไปเรื่อยจนทั่วคอ
แจฮยอนใช้ฟันขบ ดูด ขบแล้วดูดแบบนั้นไปเรื่อยๆ
“อื้มมมมม พี่ฟังผม ผมเลิกกับแชยอนแล้ว”
“มะ ไม่จริง อย่ามาหลอกกัน”
“จริงๆ แชยอนบอกเลิกผมเอง แล้วเขาก็บินไปอังกฤษแล้ว ถามไอ่จอห์น
ถามพี่แทยงก็ได้”
แจฮยอนดึงเตนล์ให้มาสบตาอีกครั้ง
อย่างน้อยแววตาของเขา เตนล์ย่อมมองออก แววตาไม่เคยโกหกใคร อยากให้รู้ว่าพูดจริง และจริงจังแค่ไหนในการกลับมาครั้งนี้
“แทยงไม่เคยโกหกพี่ ถ้าพี่ถามแล้วแทยงบอกใช่ พี่ก็จะเชื่อ”
“ตกลงว่ายอมกลับมาคบกับผม ??”
“ไม่ !! โทรหาแทยงก่อน”
“เห้ยยยยย !! พี่จะโทรทั้งๆที่เรากำลังมีอะไรกันเนี่ยนะ”
แจฮยอนอยากจะบ้าตายกับความคิดพิลึกๆของคนรัก
เตนล์กดโทรออกหาแทยงจริงๆ ได้ !! ถ้าจะเล่นแบบนี้
แจฮยอนจัดให้ครับ !!
“อ้ะ อ้ะ ... เบาก่อนแจฮยอน”
“จะโทรก็โทรไป ผมจะเอาพี่ต่อ อ้ะ อื้มมมม !!”
“ไอ้บ้า !! อ้ะ อ้ะ แรงหน่อย”
“ไหนเรียกผัวหน่อยสิ...”
ในเมื่อแจฮยอนกระแทกแรงได้
เตนล์ก็ขย่มแรงๆได้เหมือนกัน เตนล์รู้สึกเหมือนรสเซ็กส์แบบนี้แหล่ะที่ใช่
มันโหยหาแบบนี้ โหยหาแต่แจฮยอน แจฮยอนคนเดียว
“อา... ผัวขา น้องเตนล์เสียวไปหมดแล้ว”
“ซี๊ดดดดด !!”
ยิ่งครางยิ่งเพิ่มแรงกระแทกขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งน้ำของเตนล์และแจฮยอนเลอะเทอะเปรื้อนเต็มตัวไปหมด ยิ่งเสียว ยิ่งกระแทก
ยิ่งแรง ยิ่งจิกข่วนหลัง
“อ้ะ อ้ะ อีกนิด...”
“พร้อมกันนะ”
“อ้ะ !! // อ้า !!”
และแล้วน้ำหวานเดิมๆก็ไหลออกมา
เตนล์เหนื่อยจนซบไหล่กว้างของแจฮยอนแล้วกอดไว้แน่น ส่วนแจฮยอนยังคงวูบไล้ก้นงอนของเตนล์เบาๆ
“อื้ออออ...พอก่อน”
“ขอแช่ไว้ก่อนได้เปล่าครับ...”
“ชอบแช่เหมือนเดิม”
“จุ๊บบ !! ได้ป้ะล่ะ ??”
“จะกลับมั้ยบ้านอ่ะ ??”
“บ้านพี่หรือบ้านผมดี ??”
“บ้านคุณผัวนั่นแหล่ะค่ะ !!”
“ขอดูดปากอีกทีดิ้ !!”
“อื้อออ !! แจฮยอนพอเลย เอ้ะ !! เหมือนลืมอะไรเลย”
ทั้งสองก้มมองไปยังโทรศัพท์ของเตนล์ที่ปรากฏเป็นเบอร์แทยง
แถมแทยงยังกดรับสายแล้วด้วย !!
“วะ ว่าไงมึง ??”
“โอโหหหหหหหหหหหหห !! อีเตนล์เอากับผัวอยู่แล้วโทรหากุทำไมคะ
??? ผัวคะ ผัวขา เลยนะมึง”
“เอ่อ !! กุเอากับแจฮยอนแล้วยังไง ??!!”
เตนล์คุยกับแทยงเรื่องแชยอน
ซึ่งแทยงเองก็ยืนยันแล้วว่าจริง เพราะแชยอนมาบอกเลิกแจฮยอนที่ร้านเขา
แถมยังควงผู้ชายฝรั่งคนใหม่มาด้วย แต่ระหว่างที่เตนล์คุยกับแทยง
แจฮยอนก็ยังคงลูบไล้ตัวเขาไม่หยุด เล่นเอามีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ
จนต้องรีบวางสายจากแทยงไป
“อา... ดูดนมเมียหน่อยค้าที่รัก ซี้ดดดด”
“อื้มมมมม...”
พรึ่บบบ
!!
“อ้ะ !! // เห้ยยย !!”
อยู่ดีดีไฟก็ดับ ไม่สิ !!
สตูดิโอเขาจ่ายค่าไฟตรงวันตลอดนะ ไม่น่าจะดับได้ หรือว่า ??
“แจฮยอนกี่โมงแล้วอ่ะ ??”
“สี่ทุ่มครับ ทำไมหรอ ??”
สะ สี่ทุ่ม ?!! นี่เอากับแจฮยอนจนเพลิน จนถึงเวลาที่สตูปิดเลยอ่อ ???!!!!!!!!!!!!
“ฮือออออออออ สตูปิดแล้วอ่ะดิ T^T”
“ห้ะ ??!! แล้วเราจะออกไปยังไงอ่ะที่รัก ??”
“เค้าว่าเค้ามีกุญแจนะ แต่ต้องเปิดไฟหาก่อน”
เตนล์ตบบ่าแจฮยอนให้ลุกขึ้น
เพราะแจฮยอนกำลังคร่อมทับเขาอยู่ ร่างเล็กเดินไปหากุญแจในกระเป๋า ส่วนแจฮยอนก็เปิดไฟฉายในแอพมือถือเดินส่องทางให้เตนล์
“นี่ไง ?!! ><”
“เห้อออออ !! ที่รักนี่จริงๆเลย
นึกว่าจะได้เอากันจนเป็นผีเฝ้าสตูซะละ”
“แต่ว่านะ ... ”
“หื้ม ??”
“เค้าขอโทรไปไล่เด็กที่ห้องก่อนได้มั้ยอ่ะ ;-; ??”
“นี่ไง ! ไหนบอกจะมีผมคนเดียวไงพี่เตนล์”
“ก็ต่อจากนี้จะมีคนเดียวแล้วค้าบบบบ สัญญา...”
“งั้นเอาโทรศัพท์มา ผมจะคุยกับมันเอง”
“อย่าดุน้องน้า น้องเป็นพระเอกเบอร์แรง เดี๋ยวตกใจถอดสัญญาไปพี่จะซวย”
“ก็ให้มันถอดไปเลย ผมไม่อยากให้พี่ทำงานแบบนี้แล้วด้วยซ้ำ”
“อย่าโมโหจิ... อ้ะโทรเลยๆ”
“พี่เตนล์...ถ้ารักผม เลิกเป็นแมวมองได้มั้ยครับ ??”
เตนล์ครุ่นคิดไปพักหนึ่ง
อันที่จริงเขาเองก็อยากเลิกเหมือนกัน แต่เรื่อแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป
ไม่ใช่ว่าจะเลิกกันได้ง่ายๆ ถ้าเขาไป ใครล่ะ จะทำหน้าที่หานักแสดงส่งสังกัด
“ก็อยากเลิกเหมือนกัน จะลองไปคุยกับผู้บริหารดูนะ”
“เยส !! รับปากแล้วนะ”
“อื้มมมมมมมมม !! ถ้าเลิกแล้วพี่จะหาตังค์ยังไงล่ะเนี่ย
แจฮยอนจะเลี้ยงพี่ไหวหรอ ??”
“ผมยกธุรกิจคอนโดป๊าผมให้พี่ดูแลไปเลย ของผมก็เหมือนของพี่อ่ะ”
“ปากดี เดี๋ยวจะฮุบสมบัติให้หมดเลย”
“ก่อนจะฮุบสมบัติผม ... ผมขอฮุบตัวพี่ก่อนละกัน มานี่เลย !! อย่าวิ่งหนี มันมืดพี่เตนล์ !!!”
#ชู้แจเตนล์
กลับไปเม้นที่เด็กดีจ้า #ชู้แจเตนล์